Herşey bir yaz günü onların birbirlerine giden yolda, hayat tarafından oluşturulan halkaların zincirleme birbirine bağlanıp, zaman geldiğinde aradan çıkarak onları bir araya getirmesiyle basladı.Hayatları üzerine yapılan bir puzzle da tüm pullar karışık bir şekilde önlerine sunulmuş yerlerine oturtulmayı bekliyordu.Güneş artık farklı doğuyordu onlar için.Bir anlamı vardı güne uyanmanın, nefes almanın. ..Yaşamanın ötesinde bir
anlamı…
Hayat onlara aldıkları nefesi iliklerine kadar hissettirirken ;
Bir gün kapı çaldı ve içeriye o girdi. Pervasızca ve küstahça ‘’ben ayrılık ‘’dedi.
Dillere dökülen bir bitti kelimesi ayrılık olabilirmiydi yada gerçekten ayrılıkmıydı sizce bu ?
Tabiî ki hayır!
Bir perdeydi arkasında aşkın gizlendiği.
Şimdi oyun vaktiydi iki yüreğin ona yaklaştığını hissetmişti oyuncuları hazırdı ve artık film başlamalıydı.Madem bir aşk yaşanılacaktı;
İlk önce ‘’benim kalbim acı’’ dedi.
Kabul ettiler.
‘’Ben sonsuzum bilinmeyene sürüklerim’’ dedi.
Kabul ettiler.
Sonrada tüm kibiriyle ‘’ben imkansızım’’ dedi.
Orda dur dediler.
Aşk şaşırdı bu tepki karşısında… Alışmıştı çoğu kişinin bahanelerin arkasına saklanıp, yarım bırakılmasına kim cesaret edebilirdikii ona başkaldırmaya ve ve ve nerden bilebilirdiki tutkunun ona ihanet edip, sevgiyle birleşip, güç olacağına..Biran sendeledi ve tüm hırçınlığıyla;
-Sizi azad etmem için yeterli değilsiniz!
Yüreklerindeki kalkanlar tek tek sur ördüler aşkın etrafında biz senden daha güçlüyüz dercesine..
-Ben sevgi
-Ben alışkanlık
-Ben özlem
-Ben inanç
- Ben dün
- Ben bugün
- Ben yarın..
Aşkın anlamadığı birşey vardı ..Onlar zaten azad olmak değil, imkansızlığı yıkmak istiyorlardı.
Utanmıştı aşk …
‘’Yaşayın doya doya beni imkansızlığımı üzerinizden çekiyorum’’ dedi.
Bu kez yenilen aşktı onlarsa aşkı imkansızlıkla değil inanç ve cesaretle taçlandıranlardan….
Evet …
Onlar VAZGEÇMEDİLER birbirlerinden,
Sevgilerini haram etmediler,
Gitmeyi yada kalmayı bu kadar kolay kabullenmediler,
İnandıkları aşkları uğruna an geldi göğü yerle bir edebildiler,
Cenneti yaşamak varken bu dünyada birbirlerini cehenneme mahkum etmediler,
Birbirlerine emanet ettikleri kalplerini artık zamanı geldi deyip birbirlerine teslim ettiler,
Onlar artık uzaklara hüzünle değil gülerek bakanlardan oldular ,
Dahada dorusu kaldıkları yerden biz oldular.Ve benim candan öte bu canlarıma ömür boyu mutluluklar …
